وقتی نیستی خونمون با من غریبی می کنه

              دل اگه میگه صبورم خود فریبی می کنه

صدای قناری محزون وغم آلود میشه

               واسه من هر هست ونیست نابود میشه

وقتی نیستی گل هستی خشک وبی رنگ میشه

                نمی دونی که چقدر دلم برات تنگ میشه

وقتی نیستی گلای باغچه نگاهم می کنه

               با زبون بسته و مغرور به گناهم می کنه

گلا میگن با داشتنت یه دنیا فاصله ست

                چرا دیوونگی کردی و گذاشتن که بره

                                                                وقتی نیستی همه پنجره ها بسته می شن